ปรับปรุงการควบคุมอุตสาหกรรมลามกออนไลน์
แม้ว่าภาพลามกอนาจารจะมีมาหลายล้านปีแล้ว แต่ความนิยมก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่ทำงาน ตามข้อมูลของบริษัท Nielsen พนักงาน 28% เข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ที่ทำงานในเดือนกุมภาพันธ์ 2010 เพื่อดูเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องเพศ โดยเฉลี่ย บุคคลเหล่านี้ใช้เวลา 13 นาทีในการดูเนื้อหาลามกอนาจารต่อการเข้าชม โดยเฉลี่ย 1 ชั่วโมง 38 นาทีต่อเดือน แนวโน้มนี้ยังคงเติบโตอย่างต่อเนื่อง และตอนนี้นักวิจัยกำลังมองหาวิธีควบคุมอุตสาหกรรมสื่อลามกให้ดีขึ้น
การเพิ่มขึ้นของอินเทอร์เน็ตได้เพิ่มความพร้อมของภาพลามกอนาจาร การเพิ่มขึ้นของ Amazon และ Google ทำให้ง่ายต่อการค้นหาและแบ่งปันภาพอนาจาร การถือกำเนิดของเวิลด์ไวด์เว็บทำให้ทุกคนสามารถเผยแพร่ภาพอนาจารบนอินเทอร์เน็ตได้ง่าย แต่การขาดระเบียบข้อบังคับเป็นปัญหาสำคัญ ภาพลามกอนาจารออนไลน์ส่วนใหญ่ไม่ระบุชื่อ และไม่มีข้อบังคับที่ป้องกันไม่ให้บริษัทใช้อัลกอริธึมเพื่อปรับแต่งไซต์ของตนให้ตรงกับความต้องการของลูกค้า
ขั้นตอนแรกคือการทำความเข้าใจเศรษฐศาสตร์ของสื่อลามกxxx ในขณะที่หลายคนมองว่าเป็นความบันเทิงที่ไม่เป็นอันตราย แต่อุตสาหกรรมนี้ก็ทำกำไรได้ อย่างไรก็ตาม เศรษฐศาสตร์ของภาพลามกอนาจารต้องได้รับการพิจารณาในการอภิปรายใดๆ เกี่ยวกับอุตสาหกรรมนี้ การอภิปรายเรื่องต้นทุนและสิ่งจูงใจไม่เป็นกลาง และเป็นการเคลื่อนไหวทางการเมือง แต่มันทำให้เกิดการโต้วาทีในที่สุดจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกสำหรับอนาคตของอุตสาหกรรมสื่อลามก คุณสามารถอ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับปัญหาได้โดยใช้แหล่งข้อมูลเหล่านี้
อีกก้าวหนึ่งในการปรับปรุงการควบคุมภาพลามกอนาจารคือการตรวจสอบอายุ รัฐบาลได้รับรองการใช้การตรวจสอบอายุโดยเป็นส่วนหนึ่งของ Communications Decency Act 1996 และกฎหมายฉบับนี้ได้สนับสนุนให้บริษัทจำนวนมากใช้นโยบายดังกล่าว ปัญหาคือเนื้อหาลามกส่วนใหญ่ไม่เหมาะสำหรับผู้เยาว์ ปัญหายังคงมีอยู่โดยไม่คำนึงถึงความถูกต้องตามกฎหมายของเนื้อหา ความคิดเห็นของสาธารณชนในวงกว้างเกี่ยวกับภาพลามกอนาจารยังคงเป็นที่ถกเถียงกันมาก
ภาพอนาจารมีประวัติอันยาวนาน มันถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยให้บุคคลจัดการกับภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลและเป็นรูปแบบของความบันเทิง คำจำกัดความของภาพลามกอนาจารที่ทำได้ดีนั้นต่างจากนักดูลามกอนาจารที่ไม่มีประสิทธิภาพเลยทำให้ทุกคนสามารถแสดงออกถึงเรื่องเพศของตนได้ และแม้ว่าคำว่า "ภาพลามกอนาจาร" อาจทำให้เข้าใจผิด แต่ก็ไม่ใช่ความผิดทางอาญา แม้ว่าจะถือเป็นวิธีการแสดงออกที่ยอมรับได้ แต่ก็เป็นตัวบ่งชี้ทางวัฒนธรรมที่สำคัญเกี่ยวกับสุขภาพทางสังคมของสังคม
แนวคิดเรื่องภาพลามกอนาจารยังคงเป็นประเด็นถกเถียงโดยไม่คำนึงถึงอายุ บทความล่าสุดเกี่ยวกับภาพลามกอนาจารใน Guardian ระบุว่าเนื้อหาดังกล่าวส่งเสริมอำนาจสูงสุดของผู้ชาย นี่เป็นปัญหาของการเซ็นเซอร์ แต่ผู้เขียนไม่แน่ใจว่าจะเป็นเช่นนี้ในระยะยาวหรือไม่ คำนี้ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันในหมู่นักวิจารณ์ แต่พวกเขายังไม่ได้รับฉันทามติเกี่ยวกับสิ่งที่ถือเป็นภาพลามกอนาจาร
คำว่า "ภาพลามกอนาจาร" มักใช้กับกฎเกณฑ์ และหลายคนมักติดป้ายกำกับว่าเป็นเรื่องลามกอนาจาร อย่างไรก็ตาม เนื้อหาลามกอนาจารไม่ได้ถูกกำหนดโดยเจตนาของผู้สร้างเท่านั้น อันที่จริง มีคำจำกัดความของภาพลามกอนาจารหลายแบบ หากคุณกำลังมองหาคำจำกัดความที่สมบูรณ์ ลองดูหนังสือของ Shira Tarrant
ในปี 1993 Ronald Dworkin ได้ปกป้องภาพลามกอนาจารว่าเป็น "งาน" สิ่งสำคัญคือต้องจำไว้ว่าภาพลามกอนาจารเป็นรูปแบบหนึ่งของศิลปะ และเป็นรูปแบบของความบันเทิง เป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์และผู้สร้างและนักแสดงของงานดังกล่าวต้องได้รับความยินยอมในการแสดงภาพ แม้ว่าภาพลามกอนาจารอาจไม่ใช่ปัญหาทางศีลธรรม แต่สิ่งสำคัญคือต้องตระหนักว่าภาพลามกอนาจารเป็นส่วนสำคัญของอุตสาหกรรมทางเพศ และผลิตภัณฑ์ของกิจกรรมเหล่านี้ผลิตขึ้นโดยบุคคล
คำจำกัดความทางกฎหมายของภาพลามกอนาจารมีความซับซ้อนมากกว่ากระบวนการเซ็นเซอร์ ตามคำจำกัดความ ภาพลามกอนาจารเป็นเนื้อหาที่แสดงให้เห็นภาพเปลือยหรือสิ่งเร้าทางเพศ แม้ว่าภาพลามกอนาจารมักถูกมองว่าเป็น "สิ่งต้องห้าม" แต่ก็มักผิดกฎหมายในบางเขตอำนาจศาล แต่กฎหมายการเซ็นเซอร์มีความแตกต่างกันอย่างมาก โดยมีข้อจำกัดบางอย่างที่ถือว่าผิดกฎหมายหรือถือว่าไม่เหมาะสม หากคุณมีข้อสงสัย ให้ตรวจสอบกฎหมายท้องถิ่น คนส่วนใหญ่ไม่คิดว่าภาพลามกอนาจารเป็นสิทธิ
นอกจากภาพลามกอนาจารแล้ว ยังมีบทความและภาพลามกอนาจารบนอินเทอร์เน็ตอีกด้วย นอกจากนี้ ภาพและวิดีโอลามกอนาจารถือได้ว่าเป็นภาพอนาจารหากมีภาพอนาจารทางเพศ ภาพอนาจารมีสองประเภท: เนื้อหาฟรีบนอินเทอร์เน็ตและเว็บไซต์เชิงพาณิชย์ ทั้งสองสิ่งนี้ผิดกฎหมายและบางคนมองว่าเป็นภาพลามกอนาจาร หากคุณพบรูปภาพออนไลน์ โปรดตรวจสอบก่อน